Martians (vs/<3) Venusians

IF I WERE A BOY
Beyonce feat. R. Kelly

[Beyonce:]
If I were a boy
Even just for a day
I'd roll out of bed in the morning
And throw on what I wanted then go
Drink beer with the guys
And chase after girls
I'd kick it with who I wanted, and I'd never get confronted for it
Cuz they'd stick up for me

If I were a boy
I think I could understand
How it feels to love a girl
I swear I'd be a better man
I'd listen to her
'Cuz I know how it hurts
When you lose the one you wanted
'Cuz he's taken you for granted
And everything you had got destroyed

[R. Kelly:]
If you were a boy
Then, girl, you'd understand
You need to stop listenin' to your friends
Love, respect, and trust your man
So I go to the clubs with the guys
And sometimes flirt with the girls
I should be able to roll out, as long as I'm comin' home to you
And give you the world

But you're not a boy
So you don't have a clue
How I work and pay the bills
Girl everything I do is for you

[Beyonce:]
I'd listen to her
'Cuz I know how it hurts
When you lose the one you wanted
'Cuz he's taken you for granted
And everything you had got destroyed

[Both:]
If I were a boy (If I were a girl)
I would turn off my phone (I wouldn't play games)
Tell everyone it's broken
So they'd think that I was sleeping alone (girl you know that's wrong)
I'd put myself first
And make the rules as I go
'Cuz I know that she'd be faithful
Waiting for me to come home, to come home

[R. Kelly:]
But you're not a boy
So you can't understand
You are not a perfect woman
And I am not a perfect man

[Both:]
I'd listen to her
'Cuz I know how it hurts (and I know how you feel)
When you lose the one you wanted
'Cuz he's taken you for granted
And everything you had got destroyed (said I'm sorry)

[Beyonce:]
It's a little too late for you to come back

[Both:]
But I can't let you go, 'cuz I'm too attached
If you thought I would wait for you
You thought wrong

But you're just a boy....



Awww… The only word I was able to utter after I listened to this was…


"Intense"


LOL. I can actually feel the conflict between the boy and the girl in this song. I think it has 3 versions. The original one only has Beyonce and the second version has both Beyonce and Lee Carr, and the third has Beyonce with R. Kelly (now, the latter version was the most "intense"! Hahaha… While my little brother and I were listening to it, I laughed hard because R. Kelly was like screaming at some point.XD Geez, must have internalized the song too much. Kidding. But his version is clearer and better than Lee Carr's---but his version's nice too. The lyrics there are somewhat different.)

Anyway, that's beside the point…

*sighs* I think the scenario in the song really happens to many people who are in relationships. So there… Maybe that's the reason why it struck me. If only boys and girls would acknowledge their differences with the opposite sex, then maybe they'd be able to avoid unnecessary conflicts. :(

I've been reading the famous book, "Men Are From Mars, Women Are From Venus"[ Hey, stop raising your eyebrow. Hahaha… Nahhh… You might ask why the heck am I reading such kind of books… Well, I love psychology. I love studying people's thinking and behavior. But I think, I'm not so into it anymore. Maybe because I got sick of my research paper about courtship traditions way back in first year. HAHAHA… I'm currently interested in politics/societal issues. Ok, I sound like an old maid. Hahaha… Maybe I can share some of my views about our country's future next time.XP]. It talks about the myth that men and women are from different planets, but when they met and lived on Earth, they have forgotten that they think and behave in totally different (and sometimes, conflicting) ways. The author then presents contrasting beliefs and attitudes of both sexes and attempts to reconcile these by presenting pieces of advice as to how they would act in case such and such situation arises.

I haven't read the whole book yet. It would take some time before I do so, though, because I have more interesting and productive things to do than to dissect men's and women's brains. Hahaha… Besides, I realized that the pages I have read so far were just like reminders that meant to reinforce what I already know about both sexes [Ok, this is way different from saying that I know it all and that I'm a master when it comes to handling relationships.XD I can never say that I can manage love… because it's a complicated thing. It actually disturbs me when other people say/brag that they are 'mature' enough to be in a relationship, that they are good in handling their relationships, yadda yadda…] I think the author is correct in saying that Martians and Venusians have only forgotten that they came from different planets.

So yeah… I suppose the author's main goal in writing the book was to remind all of us that people from "different planets" can actually live and love each other if only they'd be constantly aware of their differences and learn how to communicate with the other party tactfully… If only men and women would learn to give way. :)

Yesterday, it was mommy and daddy's wedding anniversary! Woohooo!!! Happy anniversary! Before I slept, I was annoying my little brother to death because I wanted him to download the song for me. When daddy heard it and heard me laughing at R. Kelly, he asked me why I like the song so much. I said it is because the song speaks of a truth. It reminded me of things. And! And! I see the Martian and Venusian differences in my parents' relationship too, but until now, they're still together! :) Daddy just told me something like this: "Alam mo kung bakit? Kasi bata pa lang kami nandyan na yung foundation na kailangan para sa isang relationship. Naging Christ-centered. Habang maaga nagkaroon na ng 'rules' sa amin[*I think he's not referring to restrictive rules here]… Na dapat magbigayan… umintindi…"

Wow. What a good way to end the day. Hahaha… Daddy can be serious at times.XP

Ok, I'll end it here. Still have some things to do!

Zai jian (see you again/bye)!
Hannah

Pameelee... :)

Bloggy! Nakakatawa lang yung araw ngayon. Kagagaling ko lang sa simbahan at sa mall kasama ang pamilya ko, yung normal na ginagawa namin mula pa noon. Naghahanap kasi kami ng projector. Gusto raw kasi gumawa nina Mommy ng home theatre (pambahay na pinilakang-tabing --> ANO RAW?!? Hahaha...). O basta yun. Keri lang. Hahaha... Sa totoo lang, pabor ako, para naman mapilitan na akong manood ng mas maraming bagong pelikula. Naaalala ko kasi yung sinabi ng kaibigan ko sa gitna ng kanyang pagkakilig habang nagkekuwento sa akin eh: "Err… Hennuh (oo, ganyan. Conyo yun eh. Pati nga ako nahahawa at Enuh [Ana] ang natatawag ko sa kanya pag magkasama kami)… You should watch more [foreign] movies, ok [kailangan mong manood ng mas maraming pelikula, ha?]? Ginawan pa nga niya ako ng talaan ng mga pelikulang dapat kong panoorin. Hahaha…

Ok… So pagkatapos tumingin ng mga kailangang bilhin, kumain na naman kami. Oo. Pagkain. Lagi namang kumakain eh. Kapag kasama si Daddy, hindi ako nagugutom. Bago pa kasi ako makaramdam ng gutom, gutom na sila't naghahanap na ng pagkain. Kaya nga ako tumataba dahil sa kanila. Eh syempre kapag nandiyan na ang pagkain sa harap mo at nakikita mo na silang kumakain, sino ba naman ako para tumanggi diba? Naiisip ko kasi lagi na sayang naman yun. Parang may hindi ako "naranasan" kapag hindi ko kinain yun. Parang mas magiging "experienced" [sa pagkain] ang mga kapatid ko kaysa sa akin. Hahaha… Syempre di naman ako papayag nun. Hahaha… Talking about greed.XP Isa pa… Masarap talagang kumain eh… Anong gagawin ko?XD

Sa Chinese restaurant (paborito ko ang Chinese food at Japanese food… At Italian food… At… Uhh… O sige… Paborito ko na ata lahat), nagkekuwento ako tungkol sa ginagawa kong pag-eehersisyo araw-araw nitong nakaraan bakasyon. Sinasabi ko kina kuya na nalulungkot ako dahil pakiramdam ko hindi naman ako pumapayat (oo, tumaba ako nang bonggang bongga. Hahaha… Kaya pakiramdam ko kailangan kong bantayan nang mabuti ang aking timbang).

Sabi ni Daddy baka kailangan ko pa raw maghintay ng isang buwan bago ako makakakita ng malaking pagbabago sa aking timbang. Sumingit naman si kuya at ibinidang madali lang daw ang pagbabawas ng timbang. Sabi niya pa nga, "Ako nga isang linggo lang, 10 lbs na iginaang ko. Madali lang yan. Lunch [tanghalian] lang at dinner before six [hapunan bago mag-ikaanim nang gabi]."

Sabi ko, "Ano? Eh kapag hindi ka nag-breakfast [nag-almusal], diba mas magugutom ka nun? Nabasa ko yun sa… (tuluy-tuloy na pagsasalita at pagkain)"

Sagot niya, "Hindi. Basta kontrol lang yung kinakain mo. Konti lang yung sa lunch. Mga 2 cups."

Nagitla ako sa sinabi niya.

2 CUPS?!?

2 CUPS?!?

Pati sina Daddy, Gian, at Mommy, nagulat sa sinabi ni Kuya. Hahaha… Nabilaukan pa nga ata ako nun sa katatawa. Sobrang seryoso kasi nung pagkasabi eh at sobrang feel na feel pa niya yung pagka-diet expert tapos…

2 CUPS?!?

Eh kahit naman matakaw ako yung 2 cups ay… SOOO MUCH… na para sa akin. HAHAHA…

Wala lang… Sharing. :)

Habang kumakain kami naisip ko, masuwerte ako sa pamilya ko. Alam ko hindi kami perpekto pero wala lang… Ang saya. :)

Si Daddy… Naisip ko kanina habang kumakain at nakikipag-usap tungkol sa mga specs ng mga high-tech na kasangkapan… Paano kaya kung iba ang tatay ko? Kung hindi enhinyero (err… engineer na lang.XD Patawad) si Daddy, wala sigurong magaling na magsasabi ng mga depirensya sa kotse, sa kuryente, at sa kung anu-ano pang may kinalaman sa agham, lalo na sa pisika. Wala sigurong magaling na magsasabi kung ano ang mas maganda, praktikal, at magaling na features ng isang gadget kumpera sa iba pa. Yung mga ganun… :) Siguro rin… PAYATOT AKO. Kasi walang pagkain. T_T Walang tsokolate. Walang Lychee jellyace. Walang Cream-O. Walang jump foods/chuchirya [junk foods/chichirya]. Walang prutas. Walang pagkain… Wala… Wala... T_T O hindeeeeeh… Hindi ko kaya.
Walang nagpapakalma kapag natetensyon na lahat. Walang… Basta… Hindi masaya. :s

Si Mommy naman, pag hindi siya… Siguro mas matigas ang ulo ko. Hahaha… Kasi wala akong "katapat". Wala akong salamin. Magkapareho kasi kami halos ng ugali eh. Kaya pag nagtampo ang isa sa amin, mahirap. Gaya nga ng sabi nila, galit ang magnanakaw sa kapwa magnanakaw… Hindi naman kami magnanakaw…XD Siguro mas magandang sabihin… Ano ba? Galit ang maganda sa kapwa maganda? Hahaha… WOOOSH. Yabang. Biro lang po. :) Yung seryoso na… Hmm… Basta pareho kami ng ugali kaya pag may problema mas nakikita ko ang pangangailangan sa aking magpakumbaba. :) Kung hindi rin siya… Wala akong mapagsasabihan ng mga "girl thing" na pangyayari. Hahaha… Kulang ang puwersang magtutulak sa akin upang maniwala sa aking sarili at gawin ang mga bagay na kinatatakutan kong gawin.

Si Kuya… Hmmm… Pag hindi siya ang kuya ko, wala akong kaaway! Hahaha… Walang magtatiyagang maghatid at magsundo sa akin sa paaralan. Walang magluluto ng masarap na pagkain kapag hindi ko gusto ang ulam. Walang mangungulit kapag ayaw ko ng may nangungulit.XP Wala akong kuya… :s

Si Gian, kapag wala… AKO ANG BUNSO. Nyahaha… Wala akong kapatid na magkekuwento ng mga nangyayari sa buhay niya. Mas nakakapagsabi kasi siya sa akin kaysa kay Kuya. Alaskador kasi si kuya eh. Ako… Minor alaskador lang. Hahaha… Hmm… Wala akong kausap tungkol sa pagtugtog ng mga instrumento. Wala akong katabi sa pagtulog (matatakot na naman ako dahil malaki masyado ang kama. :s). Hindi ako magiging ate. Noong bata kasi ako, pakiramdam ko ako ang laging pinakabata sa mga grupong sinasalihan ko kaya ginusto kong magkaroon ng kapatid para may tatawag sa akin ng "ate".

Si Lola!!! :D Lola's girl ako, lalo na noong bata ako. Hindi ako sasama kina Mommy kapag hindi kasama sina lolo at lola. Kapag hindi ko siya lola, wala akong makikiliti at makukulit kapag wala akong magawa. Hahaha… Wala akong maiiyakan kapag nalulungkot na ako at wala pa sina mommy. Walang masarap na ulam araw-araw [lalo na yung NILAGA at TINOLA! :9]! Walang iiyak sa tuwa kapag awa ng Diyos ay may mga tagumpay akong nakakamit. Hahaha… Minsan kasi binibiro ko yung mga tao sa bahay kapag hindi ko masyadong nakita na masaya sila sa mga nangyayari. Tinatanong ko kung bakit ganun lang reaksyon nila at kung bakit "wala man lang bang tears of joy or something diyan???". Tapos bigla na lang luluha yung lola ko sa tuwa (o tawa?XP) at sasabihing masaya siya para sa akin. :')

Mga larawan... Hihihi... Si Lola hindi nakasama sa Disneyland. :( Ito lang yung larawan naming 2 na madali kong nahanap dito sa PC kaya... Ito na lang ilalagay ko!XD





Marami pang "kung wala… hindi..." eh. Medyo mabababaw na mga dahilan lang din ata ang mga nailagay ko rito.XD Marami pa rin akong mga kamag-anak na sobrang malapit talaga ako. Siyempre kulang ang tibay ng keyboard ko para maisulat ko iyon. Kulang din ang oras. Hahaha… Basta… Kung wala ang pamilya ko o kung hindi sila ang kapamilya ko, pihado, hindi ako si Hannah.

Ang Hirap Naman...

gumawa ng desisyon kapag wala namang tama at wala namang mali sa mga pinagpipilian mo.

Minsan tuloy mas gusto ko na lang na sa lahat ng bagay may tama at mali. Mas madali kasi iyon. Dahil sa mga ganoong sitwasyon, alam mo na agad kung ano ang DAPAT piliin. Parang nagiging isang default decision na ang piliin kung ano ang tama.

Haaay... Nakausap ko ngayong araw sina Jedyne at Kathleen, dalawa sa mga kaklase ko mula pa noong unang taon ko sa kolehiyo. Magkaiba sila ng pananaw ukol sa bagay na "pinoproblema" ko ngayon ngunit pareho lang sila ng tinanong sa akin...

IKAW, ANO BA TALAGANG GUSTO MO?

Hmmm... Ang simple ng tanong diba? Pero nakakatawa lang na hirap na hirap akong sagutin yan ngayon. O siguro may ayaw lang ako aminin sa sarili ko (gaya nga ng sabi ni Jedyne. O... O... Di ko alam. Sa nahihirapan ako eh, pakialam mo ba...





Biro lang. :)

Hay... Lagi namang di ko alam eh... :(





Oo nga pala...

Ito ang mga bagay na pinag-iisipan ko ngayon... Mga sinabi ng dalawa kong kaibigan.
Ilan sa mga napag-usapan namin... Mga bagay na pulit-ulit na lumilitaw sa aking isipan. Ilalagay ko rito. Baka sakaling kailanganin ko ulit pagtanda ko, kaya gagawin kong paalala.(NOTE: Ilalagay ko ang ilang bahagi para naman may "entertainment". Baka kasi wala rin namang makaintindi nito maliban sa dalawa kong kaibigan na ito, kaya mas mabuti pang tawanan niyo na lang... Para magkaroon ng silbi ang mga ito para sa inyo. )

Jedyne Tejada: oo ganyan din ako no
Jedyne Tejada: pero wala langgggg
Jedyne Tejada: narealize ko kasi
Jedyne Tejada: hindi yun ang gusto ko
Jedyne Tejada: kaya ikaw
Jedyne Tejada: ano ba ang gusto mo
Jedyne Tejada: or pwd ding
Jedyne Tejada: ano ang MAS gusto mo
Hannah: yun nga eh
Hannah: gusto ko ng music
Hannah: HAHAHA
Hannah: ang pangit diba
Hannah: gusto ko ng languages
Hannah: pero hindi english
Hannah: HAHAHA
Hannah: haaaaay
---------------------
Hannah: pakiramdam ko hindi
Hannah: hindi sapat na panghihinayang ang maging dahilan ko para ituloy yun diba?
Hannah: nakakainis lang na hindi pagkatuto naiisip ko lahat ngayon
Hannah: naiisip ko habang kausap kita...
Hannah: ang pagiging kritikal naman puwedeng matutunan sa labas ng classroom
Hannah: tapos kung gusto ko naman sanayin ang sarili ko kung paano magbasa ng napakahabang mga babasahin... madali lang...
Hannah: basahin ko yung buong libro sa finance o kaya sa ls
Hannah: HAHA
Hannah: ano ba yan
Hannah: sorry
Hannah: ang corny
Jedyne Tejada: may libro ka na?! bwahahahah it's over.
Jedyne Tejada: well oo totoo yan
Hannah: wala noh
---------------------------
Hannah: o diba
Hannah: ang t*nga
Hannah: hahaha
Hannah: tinanong pa kita
Hannah: alam ko naman pala mga nararamdaman ko
Hannah: *spanks her mouth* sorry sa word
Hannah: naiinis lang ako pag ganito ako
Hannah: kung meron lang subject na nagtuturo kung paano gumawa ng desisyon, itetake ko yun
Hannah: haaaaaaaaay
Hannah: :(
Hannah: something worthwhile...
Jedyne Tejada: alam moooo
Jedyne Tejada: minsan kelangan mo rn ng kausap
Jedyne Tejada: para marealize mo or para magmaterialize ung mga nararamdaman
Jedyne Tejada: minsan kasi ayaw lang natin aminin sa sarili natin
Jedyne Tejada: pero ikaw
Hannah: ganon?
Jedyne Tejada: malay mo biglang gusto mo pala
Hannah: tama kaaaaa
Hannah: paano ba malalaman kung gusto?
Hannah: AHAHAHA
Hannah: what a question
Jedyne Tejada: well alam mo lang yata
Jedyne Tejada: minsan baka [pagkagising mo
Jedyne Tejada: something like that
Jedyne Tejada: :))
Hannah: hahaha
Jedyne Tejada: seryoso
--------------------------------------------
Hannah: ang hirap ng maraming gusto
--------------------------------------------
Hannah: nyek
Hannah: ano ba
Jedyne Tejada: oo pero the more you hate, the more you love
--------------------------------------------
Jedyne Tejada: o so ano na
Jedyne Tejada: ano nang plano mo
Hannah: na...
Hannah: hindi ko na itutuloy...
Hannah: ?
Hannah: hahaha
Hannah: hayyy
Jedyne Tejada: ipagdasal mo rin sigurooooo
Hannah: oo noh
Hannah: pinagdarasal ko nga
Jedyne Tejada: well wala kang dapat ikahinayang kung di mo talaga gusto
-------------------------------------------
Jedyne Tejada: una sayang pera
pangalawa sayang panahon
pangatlo may pwede ka pang gawing mas mabunga
kaya, palalimin mo pa ang iyong pagmumuni
upang mas bumunga ang karanasan
-----------------------------------------
Jedyne Tejada: rumelax ka muna hannah
baka rn masyado ka nagwoworry
sabi nga ni jope
kelangan naman magrelax
alagaan ang sarili
alagaan ang katawan
dahil tayo mismo ang ating katawan.



Kathleen: minsan talaga, may mga bagay na puwede kang mag-go go go.
May mga bagay na kailangan kang mag-"back-off".
-----------------------------------------
Hannah: Ha? Pakiramdam ko na sa tanong mo na "ano ang law?" may hinahanap kang truth. May GUSTO ka pa rin nun, ibig sabihin.
-----------------------------------------
Kathleen: Isipin mo kung ano talaga ang gusto mo. Ang MAS gusto mo.


MAS gusto... Dasal... Ipagdarasal ko na lang ang lahat nang ito.

Hay... Lord, Kayo na po bahala sa akin.

Salamat muli sa aking mga kaibigan.

Human

Yay! I have my new blog layout. Finally! Thanks to google. LOL. :)

Ahhhh... It has been a very tiring and challenging sem for me.
So many things happened.
Many people laughed.
Many people cried.
Lots of them were born.
Lots of them died (literally :( ).
All of them seem very close to my heart
Or have at least touched my life in one way or another
There were times when I'd feel scared because I don't want certain things to happen to me like it happened to them.
However, there were times too when I'd simply wish I was like them.

*sighs* This is so funny. I'm trying to sound poetic. Hahaha... ENOUGH.
Laaaah... Actually, I just want to express myself without using too many words (Because I don't want to think too much.XD The left (?) side of my brain seems to be working doubly hard that I only see words instead of pictures inside my head). But really... This sem has been a rollercoaster ride. In fact, THIS YEAR has been one, but I'll save that for my year-ender post. Hahaha... I still have approximately 3 months before I get to say hello to year 2009.

Haaay... Life... Sometimes I don't know how to feel about it anymore. There are days when I don't know if I should be happy or sad... bubbly or gloomy... hopeful or pessimistic... Aiyo... I guess I'm just afraid to feel things. STILL afraid to feel things.

But honestly, I think I've grown a lot compared to who I was before. I'm more optimistic and more straight-forward in expressing my feelings. More relaxed and lighthearted.

But not that much... yet... Hahaha...XD I'm still learning.

However, if there's one thing I'm really happy of discovering these past 6 months, I'd say it's my determination. I never thought I'd be able to experience what I am going through right now. They're actually not part of my plans (SO NOT PART OF MY PLANS...), but I guess that's what makes life exciting and meaningful - when things go out of control. They make you strive harder because you're forced to get on your feet and fight. They make you realize your capabilities and limitations. They remind you that you can always do more (hmm... is it really "always"? still thinking about it till now).

Most importantly, they make you feel more human. :D

[This post seems to be "bitin" (Haha, conyo), but I couldn't think of anything else to say. My head's been aching the whole day.XD Nevertheless, I'll post this]

Stubborn

How am I supposed to know my limitations?

When can I say "I cannot"?

Do my failures tell me that I should stop working hard and let things be?

Or do they tell me that I can do more?

Are these botches telling me to surrender?

Or are they telling me to keep on fighting?

If I fight and I do not get what I want, do I still have to keep on pressing on?

Why do I keep on striving even if I do not get whatever it is that I'm working for?

Why can't I stop myself from working?

Why am I so stubborn?

Being stubborn means being unreasonably and obstructively determined to persevere.

Am I being unreasonable now?

I know life isn't just about this.

But I want to do well in this aspect.

I want to do well in everything that I do.

I'm against mediocrity.

Do you know when to stop?

Because I don't.

But maybe there's just one thing lacking now.

FAITH.

Fr. Ben Nebres' (my lola told me they're cousins, but I never had the guts to approach him and tell him I'm his apo) sermon last night was like a huge boulder being thrown at me.

He was talking about Kung Fu Panda and about believing in oneself.

After all that he said, I realized that I should watch Kung Fu Panda.

Kidding.

His sermon served as a reminder for me to believe in myself.

To have faith in myself.

To have faith that I can do things (but what if things aren't going right? HA. SUCH A PESSIMIST).

To have faith that others have faith in me.

To have faith SO THAT others MAY ALSO have faith in me.

TO HAVE FAITH IN GOD.

Then maybe my stubbornness will work.

Then maybe I won't be unreasonable anymore.

Between Me and Whom?

People are often
unreasonable, illogical, and self-centered;
forgive them anyway.


The good you do today,
people will often forget tomorrow;
do good anyway.


Give the world the best you have,
and it may never be enough;
give the world the best you've got anyway.


You see, in the final analysis,
it is between YOU and GOD;
it was never between you and them anyway.

-Mother Teresa


Enough said.

Huh?

I was supposed to write something so as to cover up my past posts. I found them lacking in coherence and substance. However, my thoughts and emotions seem to just come and go. Haaay.

I am not able to express myself properly, especially when I talk about my emotions because my mood is easily changed. I have so many thoughts, but I am not able to write them down because the moment I open my diary or my blog, my inspiration has already "left me".

How come I am not able to savor every emotion that I feel? How come I am not able to pause and absorb what I am going through before I go on exploring and feeling other things? I don't know. Maybe it's my mind's fault. Or maybe it's my fault because I do not choose to dwell on things.

These days, I do not actually write whenever I have THE inspiration. It's more of writing because I have the urge to do so. I have the urge to let my feelings out. I have a NEED to release an emotion.

I noticed then that I would often write when I feel bad about certain things... Whenever I'd feel angry and frustrated. I find the need to write down my feelings usually when I am disappointed. Not happy. Not jolly.

Maybe there is no really NEED to write something when you feel happy about it. Maybe because when you are happy, you feel inspired. You write your thoughts LEISURELY and not "NECESSARILY". You write because you WANT to, not because you feel that you NEED to.

So... What's my point? I don't know. My ideas just left me.

.

You explain a lot.

You talk a lot.

You don't have to.

Chopsuey...XD

Bloggy! Wheee... Fast post. Fast post. Hahaha... Ikaw ata instant diary ko pag wala na akong oras magsulat kay Mimi (real, tangible diary. Btw, "Mimi" means secret in Mandarin). I just want to share you this before I go on working. :)

"Before this GA, I remember Ruth telling me (I think sa interview pa nga lang yata yon) na "Grabe kailangan natin manalo sa GA! Mananalo tayo this year!" And well -- nangyari nga talaga! What we should all learn from this is that if we really put our minds to something and we do everything in our capacity to attain it, mangyayari talaga. Because of our hard work and selflessness, and sa sobrang mahal natin sa department and sa AMA, nagawa natin.

And the best part is, I can really feel that we are ONE FAMILY -- the PR Family, full of love and excitement and passion for the department. Sobra akong natutuwa knowing that beyond the work, beyond the projects assigned to us, we're all FRIENDS. And that's something that I'm so proud of. Tingnan niyo, after the GA kanina, kahit tapos na ung pack-up, we stayed pa -- para mag kwentuhan, mag asaran, mag kulitan -- and I'm so happy knowing that that's the kind of relationship we have in the department. So there. You all are GREAT PEOPLE -- sobrang enthusiastic, sobrang friendly, sobrang likeable and sobrang daling makisama kahit kanino. I hope that this kind of enthusiasm will not go away. Pagpatuloy natin to -- so that our PR members would also feel that same sense of love and family when they're in the PR department!!

Nagmamahal,
Mian"

That was sent to us by our boss in AMA PR department, Ate Mian. :) Haaaay... Actually hindi boss because she never made us feel na mas mataas ang position niya kaysa sa amin. Bloggy, I am just so happy that people appreciate our hard work.

When I was in high school, I remember my adviser asking the whole class to bring a plant for our room. Since I was already assuming that no one would bring, I got one of lola's potted plants in the garden and donated it. When I arrived home, my aunt asked me about it. I just told her that I placed it on one of the corners of our room, but that our teacher seemed to have not noticed it. But... Ahmm... Do I care? Gagaga...XP It didn't matter to me before if people didn't see what I did for them. Why? Because I want to be sincere.

Err... Reflecting on that...

Being sincere = Not expecting anything in return?

Yun nga ba talaga ang ibig sabihin nun?

Well, well, well...?

Sorry... Ang babaw ng example... Pero sabi kasi ni Mama (auntie) noon, "Lahat ng tao kailangan ng appreciation. Ikaw, kailangan mo niyon. Hindi ibig sabihin na nag-eexpect ka ng ganun, hindi ka sincere sa ginawa mo." Martha would always remind me about it also whenever I tell her that I'm not expecting anything because I do not want to get hurt nor disappointed when I do not get the attention that I need/want. Sabi niya, "Mag-expect ka sa'kin. Gusto ko iyon. Ganun dapat."

Hmmm...

WAAAAH... I don't know how to write coherently anymore. Sorry. Hahaha...

Basta basta... Am really happy about AMA. This sem, I'm active in 3 orgs (thank God for allowing me to have those). :) Yung iba naman kasing org ko, hindi pa masyadong demanding. Wala pa sa peak season. Hahaha... But yeah. I would want to grow in those three orgs. Gusto ko kasi pag sinalihan ko, may mapupuntahan ako. May matututunan. May magagawang bagay na hindi ko nagawa noon. Ayoko nang marami kung hindi ko kayang i-maintain. Same with my perception about friends. I prefer to have few close friends than to have many many many friends. Mas gusto kong may epekto ako sa buhay ng kakaunting kaibigan ko kaysa magkaroon ako ng maraming kaibigan nang hindi ko nakikita at naipapakita ang tunay na kahulugan ng isang "kaibigan". Loner ba? Loser? Hahaha... Sensya. Of course, I'm always open to meet new people. Always. :) I love listening and talking. I love socializing and making people laugh. But I'd like to think that socializing has levels. Hahaha... LEVELS?!? Ok, I do not want to lecture on those kinds of things, so I won't explain what it means to me anymore. Hao ma?

Going back to my orgs...

I'm currently playing the violin with the CMO string ensemble. Super enjoy! Hahaha... Enjoy pala pag may kasama kang tumutugtog nun. Hindi noise ang naririnig ko, music. Hahaha...XD Uhm, I think may mga nagpeplay dun ng cello, viola, etc. Hindi ko pa lang sila namimeet. Basta parang magiging orchestra na ata kami. Hahaha... Pero masaya ako na malaki na yung org na iyon. :) Nung 1st year kasi ako, super lagas-lagas kami. Hahaha... Kung kailan lang gusto mag-play dun lang tutugtog. Oo nga pala, ang org na iyon ay, sabi ko sa sarili ko, magiging way ko para maging connected pa rin kay God kahit nasa campus. Minsan kasi patutugtugin kami tuwing may big events and mass. :) Parang sort of "panata" ko ito kay God. :) Masaya naman kasi alam ko may purpose ang pagtugtog ko ngayon. Tapos inspired pa ako matuto kasi binilhan ako nina Daddy at Mommy ng bagong violin. :)

Alam mo, pangarap kong tumugtog sa harap ng maraming tao. :) Medyo weird at ang manang ng konsepto pero isa sa pangarap ko makatugtog kasama ang isang orchestra. Yung magpeplay ako tapos makikita ko proud sa akin loved ones ko. Gusto ko ituloy ang pagtugtog ko kahit nagtatrabaho na ako. Kahit graduate na ako. Habang nag-aaral sa law school. Basta. I feel na kahit hindi na ako teenager in 2 years' time, marami pa rin akong magagawa sa buhay ko. :)Gusto ko ganun ang mangyari dahil... maganda ang buhay! :) Hahaha...

AMA and LEX. Hmmm... Those are my two other orgs. AMA, Public Relations Manager ako. LEX, Deputy ng Treasury. Hindi ko alam kung ba't ko napasukan yun. Hahaha... I realized kasi na minsan ayoko sa pera. At kahit madaldal akong tao, hindi ako super ma-PR tulad ng iba. But I'm glad that people trust me with those responsibilities. Mahirap nga lang kasi kumakain talaga ng oras at enerhiya. Minsan hindi ko alam kung saan pupunta at kung paano pagkakasiyahin ang oras, pero sa huli, ayokong isiping pagod ako. Gusto ko sa lahat ng ginagawa ko, masaya ako. :) Iba ang buhay 'pag ganun...

MAGAAN... :)

Isa pa, nararamdaman ko ngayon na kahit sobrang exhausted ang resources at energy ko sa academics at org work, gumagawa si God ng way para maging maganda ang resulta sa parehong aspeto ng aking school life. He really knows what's best for me. :)

Going back to my AMA Family (para naman mukhang may sense ang post ko). Masaya kasi nagiging close na kami. Parang brothers and sisters. Ako, honestly, medyo ilang pa. Ako lang kasi ata LM dun. Hahaha... But I'm happy that they're all kind to me. :) Happy also na nakakikilala ako ng bagong tao at nakaka-encounter ng iba't ibang ugali. Pero sa grupo walang namang bad blood. :) Now I'm excited for my projects kasi hindi na ako mahihiyang lumapit at humingi ng tulong sa kanila. :) Sana tuluy-tuloy na nga talaga ang "family-ness". :) Sana ganun din sa iba kong nasalihan. :D


Wheee... May sense ba? Hahaha... Hanggang dito na lamang! Paalam! :)

Hannah

Woman.

你好! 我有一个 "quote". 我的朋友和 学生在 ANI 送它.
Hahaha… I said: Ni hao! Wo you yi ge quote. Wo de peng you he xue sheng zai ANI song ta.

Meaning: Hello! I have a quote. My friend and student in ANI gave it. :)

Woohoo… Since this is my blog, I'm trying to express myself in Chinese and translate it in English para ma-practise yung vocab ko. Konti lang kasi ang nakakausap ko in Mandarin sa school eh. :s Sayang naman kung makalilimutan ko ang lessons ko… :( Kaya sana maintindihan mo ako, Bloggy. 懂了马? 好不好?
(Dong le ma? Hao bu hao? - Understood? OK?) Sana sa ginagawa kong ito ay may matutunan ka rin, Bloggy. Hahaha...

ANYWAY! 这是 "quote"! (zhe shi quote - this is the quote)

"A woman has strengths that amaze men. She can handle trouble and carry heavy burdens. She holds happiness, love, and opinions. She smiles when she feels like screaming. She sings when she feels like crying, cries when she's happy, and laughs when she's afraid. Her love is unconditional!

[However,] there's only one thing wrong with her. She sometimes forgets what she is worth."

Awww…

Pero go go go girls! :) Kung may choice ako sa pagiging lalaki o babae ko, pipiliin ko pa ring maging babae. Kasi kahit mas maraming sakit na pagdaraanan,hinahangaan ko pa rin ang aming err... lahi? Hahaha... I admire women's gentleness and endurance... And many more. Hahaha... I don't find one's womanhood as boring. In fact, feel ko exciting maging babae. Hahaha...

Itaas ang bandera ng kababaihan!!! Woohoo! :)

Hannah 小姐 (xiao jie)
(Miss/Young lady Hannah)

P.S. Natutuwa ako sa term na young lady. It sounds very feminine and regal. Hindi ko alam kung bagay sa akin ang ganoong titulo. XD Nevertheless, since tayo-tayo lang naman dito, Bloggy, tiisin mo na lang ang aking pangangarap. Hahaha...)

Bloggy, hello. :) When I was online, I got to chat with KA. It's been a while since we last had OUR talk. Months ago. Sa cellphone pa yun na sobrang haba ng conversation. Cellphone call. Hahaha… Kadalasan kasi kapag lumalabas kami with friends, puro kalokohan nagagawa namin. We don't get to have our own time kasi masyadong malaki ang group. YAAAAAAK… Own time daw oh. Sagwa. Hahaha…

Kidding aside, babae po ako… :) As sure as I can beeeeeeeee… Tutubi na walang tinatagong bato sa ilalim ng lupa tinuka ng manok… Hahaha… JOOOOOKE.

Anyway... We were able to talk about a lot of things, and I have come to realize that I still do not know myself completely. Now it's funny to think how many posts I have made here trying to define and to describe who Hannah is…

I'm still in the process of experimenting, of exploring, of discovering. yadda yadda yadda... Kaya siguro may mga bagay akong nagagawa na minsan feeling ko hindi "Hannah". Eh sino ba talaga si Hannah? Hahaha… May schizophrenia ata ako ah. Hahaha… Kidding. Ngayon, makulit at sobrang daldal ko na. Di ko alam kung bakit. Pero more than being makulit, pakiramdam ko, lover pa rin ako ng silence. Kaya siguro tuwing nagpo-post ako sa iyo, may part sa akin na parang ayaw i-publish mga isinulat ko. Kaya siguro bago ako makapag-post, inaabot pa nang siyam-siyam kasi may mga bagay na gusto ko sa akin lang. Kaya siguro minsan bigla na lang akong tumatahimik. Kaya siguro minsan napapagod akong magsalita… Kasi hindi naman talaga ako yung Hannah na madaldal at ipinaaalam sa kahit na sino kung anong nangyayari sa kanya. Kasi mas gusto ko talagang nakikinig. Kasi makulit lang ako sa mga taong close ako, hindi sa lahat. Kasi mahiyain naman talaga ako. Kasi hindi naman talaga ako magaling mag-express ng nararamdaman through words.

Kasi hindi ko alam? Hahaha…

But I can't say too na ang Hannah na humaharap sa ibang tao ngayon ay hindi totoong Hannah. Because whatever I do comes from me. I think what I'm saying now is more of an "internal" issue rather than a social one. More of what I think about myself than what others think about me.

There are things that when I do, I feel uneasy. Maybe that's just part of discovering myself. Parang clay. Bago mabuo sa gusto kong figure, mahabang proseso pa ng paghuhulma ang dapat pagdaanan. Kung hindi ako komportable at hindi ako masaya, I should choose another way. Normal lang na maging uneasy. Just choose a new direction. But I should never stop changing because that's one nature of a human being. Yan ang sabi ni KA. Tama siya. Wala akong dapat ipilit. Parang enzyme, may active site (WHUT? Tama ba? Hahaha…). Hahaha… Kita mo naman, KA. Napaka-medical nito. Palibhasa, nurse ka. Hahaha… Joke lang...

SO...

Hannah is…


………………………………………………………………………………. :)

Bloggy: Just let it be, Hannah. Let yourself be. :)

Random...

Bloggy… :) How have you been? Long time no write.XP

Holy week na ngayoooon. Walang pasok. Ang saya. Saya. Saya.XD Kaya lang, hindi ko pa masyadong maramdaman. Kasi hanggang next week, ang dami ko pa ring gagawin for school. Hindi ko rin maramdaman na bakasyon na. Hayhay… Pero ayos lang. Masaya namang maging busy kahit paano. :)

Anyway, I decided to write because I wanted to write. Hahaha… Weirdo. Kaya lang random kuwento lang 'to ha?

Kahapooooon… Orals ko sa Chinese! Last orals ko naaa… I'm going to miss our class. I'm going to miss laoshi (teacher). :s Mami-miss ko yung Chinese songs na ipinipilit niyang ipakanta sa amin. Yung classmate kong best actor for angry role… Hahaha…XP Yung mga oral exams na dahil may scarcity ang isang group sa lalaki (babae), sila na lang ang nagpapakalalaki (nagpapakababae)…XP Dahil sa orals na iyan, mas maraming tao na ang pinagpapaliwanagan ko na hindi ako Chinese at Japanese ako.XP

Kahapooon ulit… LS defense ko. My gulay. Hahaha… Yun na lang daw nasabi eh noh? Hmmm… Ang masasabi ko lang, ako pa rin talaga si Hannah. Yung laging nahihiya at kinakabahang magsalita sa harap ng maraming tao. Paano kaya ako magiging abugado? Hahaha… 2 taon na ako sa kolehiyo, hindi ko pa rin nababago iyon sa akin.XP

KAHAPOOOON ulit… Nakasakay ako ng LRT2 at MRT!!! :D Hahaha… =)) Ang babaw…XP Gumagawa kasi kami ng project for Sociology and Anthropology. Napili naming obserbahan ang mga tao sa train stations.

Bata pa ako noong nakasakay ako ng MRT. Kasama ko family ko noon. Sumakay kami kasi… Bago…XP From North EDSA hanggang Taft (tama diba?XP) at pabalik ang route namin noon. Gusto kasi nina Mommy noon na ma-experience namin.XP Pero grabe, noong sumakay ulit ako kahapon kasama friends ko?

KATAWA-TAWA.XD

Sabi ng friend ko, para raw akong bata na walang alam sa mundo kasi raw amazed na amazed ako sa mga bagay na normal naman para sa mga taong regular na sumasakay ng tren.

Pero ang totoo, kahapon, feeling ko isa akong taong hubad. Parang nawala yung "security blanket" ko. Parang anytime, puwede ako madukutan, ma-hold-up… Barilin… Saksakin… Hahaha… Ang violent.XP Seriously, though, feeling ko nun ang laki-laki pala talaga ng mundong ginagalawan ko, pero maliit na parte lamang niyon ang nakikita ko.

Ang favorite parts ko sa mga station ay yung pagbili ng ticket. Hahaha… Yung maghuhulog ka ng pera tapos biglang may lalabas na card sa parang vendo machine. Tapos yung pagpasok mo ng card dun sa… sa… Kung anuman ang tawag mo roon sa makinang may "tripod" na umiikot para makapasok ka.XP Ang funny kasi pakiramdam ko noon pati yung kamay ko hihigupin ng makina.XP

Masaya rin na napasama kami sa part ng tren na exclusive for boys pala.XD Kumustaaaaaa… Basta na lang kami pumasok roon. Sobrang sikip. Rush hour kasi. Eh kailangan naming mag-interview. Tawa ako nang tawa kasi yung friend ko naiipit na ng mga tao tapos kahit saan kami tumingin puro braso at brasong bangin (HAHAHA… Euphemism na ewan… Translate niyo na lang in English) nakikita namin, pero ang iniisip pa rin namin ay maghanap ng taong tatanungin.XD Haaaaay... Hirap na hirap talaga akong pigilin ang tawa ko.XP

Nakita rin pala namin ang driver ng tren!!! :D Sabi niya parang kotse lang daw ang minamaneho niya. Tapos pagbalik ng tren dun sa station (hindi kasi kami umalis agad), nakita uli namin siya sa booth niya, tapos kinawayan kami. Hahaha…XD

Masarap din palang kumain!!! Hahaha… Malamang.XP Kumain kami ng shawarma! Yumyum! Nakakita rin ako ng mga taong nag-aaway. May isang ale pinagalitan yung security guard kasi tinutulak daw siya. May dalawang taong nagkasagutan kasi yung isa tinutulak papalabas ng tren yung isa. May isang lalaki rin na hindi na magkasiya sa tren dahil sobrang sikip na. Literally, iniluwa siya ng tren. Tapos halos lahat ng tao sa tren parang laging pagod at stressed. Parang lahat sila magkakagalit. Parang lahat sila inaantok. :s

Haaaay… Ganun pala talaga noh?

Pero alam mo, yung mga ganitong experience ang tinetreasure ko. :)

Kailan lang, may nangyari sa akin. Hahaha... Marami namang nangyayari sa akin araw-araw these days. Karamihan sa mga iyon talagang sinusubok ang pagkatao ko -- kung paano ko haharapin mga sitwasyon na tingin ko mahirap lusutan, kung paano makikitungo sa mga taong mas mataas sa iyo, kung paano mo tatanggapin ang criticisms nila, kung paano mo dadalhin ang sarili mo kapag lahat na ng nangyayari sa paligid mo ay hindi maganda, kung kailan mo iisipin ang sarili mo at ang iba, kung bakit kahit anong sabihin at gawin ng isang taong mabuti ang intensyon at nagtatrabaho/nag-aaral nang maiigi, pera pa rin talaga ang nagpapaikot sa mundo…

Hindi ko naman masasabing kaya kong lampasan nang ganun-ganun na lamang ang mga nabanggit ko. May mga oras na kahit mga simpleng bagay, iniiyakan ko pa rin, ikinaiirita, ikinaiinis. Hahaha… I'm such a crybaby. Siguro yan pa rin ang batang Hannah sa akin ngayon. Weird pero parang ayaw kong matanggal iyon sa akin. Ayaw kong kayanin lahat. Ayokong alamin lahat. Gusto ko pa ring humihingi ng advice sa mga taong importante at nakatatanda sa akin, maliban sa pagtuklas na ginagawa ko mismo. Gusto ko pa ring tinuturuan ako. :)

Pero ang galing nga eh… Pakiramdam ko lahat ito dumarating sa tamang oras. Lenten season… Tapos mage-18 na ako (ARGH. Ngayon ko lang ata naamin sa sarili ko yan.XP Nakalulungkot, ayoko mag-18!). Ano, 18? Ano yun? Hahaha... Di matanggap...XP Yung mga simple challenges na pinagdaraanan ko araw-araw, parang inihahanda ako sa future. Iniisip ko rin, kung lahat ng bagay makukuha ko agad, hindi ko malalaman ang kahalagahan ng pagpupursigi, ng pagtatiyaga, ng pagpapakumbaba. Kung lahat ng bagay kaya ko, hindi ko na maiisip ang ibang tao at si God. Kung hindi magiging bukas ang isip ko, mahihirapan akong intindihin ang mga tao sa paligid ko. Kung wala akong problema, wala akong matututunan. Kung wala akong worries, ang boring ng buhay. Kung laging masaya, HINDI IYON BUHAY.

Kung walang buhay, patay ka na.

Kung patay ka na, ibig sabihin moomoo ka na?

:s


:s


:s

My gas... :s


Hahaha… =))

Kidding aside... Yun ang pananaw ko. Kasi diba, kahit naman si Jesus noong nabubuhay pa rito sa mundo, nakaranas din ng happiness at sadness?

Ayun. Hihihi… :)

Sharing…XP

Since nasa topic tayo ng life... Ito ang song ko para riyan...XD



Hahaha...XD

Sige ha? Una na ako… Sana ikaw rin maraming na-realize this Lenten season, hindi lang para sa sarili mo, kundi para sa mga taong love mo. :)

Hannah :)

Poryu... Hahaha... :p

Bloggy tots! :) Have a new new song poryuuuu... Hahaha... Actually, matagal na 'to pero wala lang. Stress reliever.

Title nito ay...


ay...


ay...

MAMASAMASA



Nyaknyaknyak... :9

Ang fun diba? Hahaha... Si MJ pa kumanta niyaaaaaan. Hahaha... MJ? CLOSE?!?

Ito naman yung kapatid ng kantang iyan...



Hahaha... Pirated siguro yung equipment nila sa recording studio. Paulit-ulit eh. Kidding... :)

I lurve music! :D

Hannah

:)...

Hello, Bloggy! :) Pasensya ka na hindi kita masyadong nakakausap ha? Ang dami lang talagang ginagawa. Di bale, may song naman ako para sa'yo ngayon. Hehehe... Oo, dahil busy ako, upload na lang muna nang upload ng songs dito sa blog. Hahaha... Next time na lang yung mahahabang kuwento.XD

Ang song na ito ang pinakapaborito ko, so far. Noong una ko itong narinig last year (o two years ago), naluha ako.

HAHAHA… Best actress.XP

Sa tuwing naririnig ko ito, nagiging emotional ako. Tumutubo (tumutubo?!?) ang side bangs ko at nagkakaroon ng eyeliner sa may mga mata ko. Kidding... :)

Hindi lahat ng tao alam ang kantang 'to. Parang ako. Di lahat kilala ako. Hahaha... Ayos sa analogy.XP Pero gets? Hindi naman nag-achieve masyado ang kantang ito para makarating sa charts (sana laging ganun para hindi masyadong magiging "used" ang song. Hahaha... Sama.XD). Hmmm... Para sa akin, tama na yung simple lang. Ang mahalaga, na-capture niya ang aking emotions... WOT??? Hahaha... Akala kung ano eh kanta lang yun.XP

Lahhh... Marami pang oras para pag-usapan natin ang love at love songs, Bloggy... :) Masyadong mysterious ang word na love. Bata pa naman tayo kaya di dapat magmadali. Lalo na ikaw, 3 yrs old ka pa lang. Hahaha...XD Hanap pa ako ng sources sa library. JOKE.XD Seriously, next time na lang. Darating yan… :)

Ayan, di pa ako huli sa pagbati ng Valentine's Day sa'yo, Bloggytots. :) Sweet ba? Hahaha… Just kidding. .. :)

I hope I have spread enough love this Valentine's season… :) Sana magustuhan niyo rin ang song! Enjoy... :)



Love,

Hannah :)
DJ/Cupid

PS. Marami pa akong ishe-share na kanta a inyo ngayon. Nakahanap na ako ng "soundtripmate" ko sa school. Hahaha…XP See you when I see you, Bloggy! :)

Tracking...

Bloggy! :) Nakita ko yung project ko last sem sa psychology. Scrapbook. Hahaha... Grabe, ang dami ko na palang nagagawang scrapbook. Puwede ko nang sabihing professional scrapbooker ako.XP Kidding... :) Siguro mahilig lang talaga ako magtago ng mga abubot... Small things... Pati mga resibo (feel ko minsan katas sila ng paghihirap ko sa school - yung allowance ko XD), tinatago ko. Hahaha... Parang ewan...XP

ANYWAY... Nakita ko sa last page ng scrapbook yung mga dapat kong gawin para ma-achieve ang goals ko... Ang konti lang nila (feel ko ito yung oras na nagka-cram na ako (ito ang isa sa mga araw na hindi ako natulog...XP) pero ayuuuun...XP Tinry kong tingnan ngayon kung may progress ba ang buhay ko. Hahaha... *crosses her fingers* Sana meron...XP Let's see...

1. Feel beautiful inside and out - ahm... still working on it, but is feeling a bit better now... :)
2. Be young at heart - SUS! Hahaha... Sa sobrang pagka-young at heart ko, lahat ng mas matanda sa akin natatawag ko nang kuya at ate. Wahahaha...XP And I'm learning how to enjoy life more and to live out this saying, "When all else fails, LAUGH."
3. Maintain a healthy lifestyle - Ha? Hahaha... I just eat, eat, eat... AND EAT.XD
4. Work hard - Err... Tingin ko yun ang ginagawa ko ngayon. Sinusubok...XP
5. Avoid comparing myself to others - is wishing to start loading...
6. Be brave in trying new things - Have taken my few steps in doing so... :)
7. Call onto God more often - Yep! :D
8. Be more loving - Konti pa... Hahaha... Feel ko kulang pa ng love... 'Coz there's always more love to give to those people who love me too! :D
9. Believe that I can... - Loading... :)
10. Be more open-minded - Mukha... Nagka-brain operation na ako. Hahaha... Kidding... :) I think so, because I'm starting to learn new things and to not think of some of them badly...
11. Be more independent - Medyo...
12. Develop my skills - Yes... :)
13. Study Hard - Ha? Hahaha... Needs more work. Tumatanda akong paurong dito...XP
14. Prioritize - Striving...
15. Be more aware about the world - Nanonood, nagbabasa, at nakikinig ng news! Hahaha...XP Ang babaw.XP

Naalala kong tingnan ang scrapbook ko kasi this week, nakita ko yung teacher ko sa psychology. Her name's Lia Librojo. Maraming instances sa class namin noon na na-feel ko talaga ang sincerity niya to help her students to grow. Sobrang mabuti siyang tao. She sent me this through mail noong isang araw. Medyo nagulat ako:

"Hi Hannah!

It was nice seeing you again :-) Hope all is well with you.
Happy New Year! God bless you and your family.

Lia"

atsaka ito...

"I get excited too and happy when I see each one of you. I really enjoyed your class :-) Don't forget you can always email me, text, or visit, anytime :-)

See you in school Hannah! God bless :-)

Lia"

Simple lang noh? Pero ewan ko... Masyadong malambot puso ko sa mga ganyang bagay. Hahaha... Some of her notes on my papers and my projects before made me shed some tears too... Hahaha...XP Sobrang saya ko na naaalala pa ako ni ma'am at super happy na alam kong nandyan lang siya para sa akin. Hahaha... Parang di ako makapaniwala na isang teacher, magiging close friend ko. Maraming salamat po, Ma'am!!! :D You make me appreciate life more. :)

"You're Not Getting Any Younger..."

Bloggy! :) May kuwento ako sa'yo!!! :D Ako'y inspired magsulat ngayon sapagkat magiging… magiging… NINANG NA AKO!!! Hahaha… Daig pa ang nanay eh noh?XP

Kagagaling lang dito sa bahay ng kababata ko… Best friend ang tawag ko sa kanya noon… :) Ngayon ko lang ulit yun nakita kasi kahit magkalapit lang kami ng bahay, lagi siyang nahihiya pumunta rito sa amin. I just knew that she's 4 months pregnant. Ang nasabi ko lang…

"Grabe…"

Hahaha…XP Pinilit ko lang yung mommy niya na dalhin siya rito sa bahay para makausap ko.XP Ang dami naming napag-usapan. Hindi namin napansin oras. Mga 6 hours siya rito sa house. Hahaha… Tiningnan namin yung mga pictures namin noong bata pa kami. Tapos nalaman ko sa kanya na may hinanakit pala siya kasi 'pag marami raw akong kalaro, nakalilimutan ko siya. Hahaha…XP Pati yung mga malilit na detalye na nangyari roon sa mga pictures namin, sobrang natatandaan niya pa… ASTIG…XP Grabe, na-miss ko rin siya ah… :)

Ang pangalan niya pala ay Ann… :) She's 20 yrs. old. Ang bata pa niyaaaa… Pero grabe, magkakaanak na siya… Noong una, nagulat talaga ako. Kasi siya yung tipo ng tao na sobrang tahimik. Hindi rin yun lumalabas ng bahay. Pero noong nakita ko siya tapos nalaman ko na masaya siya dahil magkaka-baby na siya, happy na rin ako!XP Hehehe… :)

Ang dami kong natutunan sa kanya ngayong araw. Dami niyang sinabi tungkol sa pinagdaanan niyang relationships pati dun sa magiging baby niya, at proud ako sa kanya kasi di niya ikinakahiya yung baby. :) Sa tuwing may sasabihin siyang bago sa pandinig ko, nasasabi ko lang, "GRABEEEEE…" at "Ganun pala…". Hahaha…XP Tapos magtatawanan lang kami. Para raw akong sira sa ginagawa ko…XP Hmph! Pero at least marami akong natutunan… :D

Tinulungan ko siya maghanap ng pangalan para sa baby niya! :) Hihihi… Naghanap kami sa internet. Nyahahaha… Napili niya,

GIRL: Rianna Isabela
BOY: Rafael Angelo

Ok lang ba? Hihihi… Rianna yung napili niya kasi pinagsama yung name niya at nung boyfriend niya. Angelo naman kung guy kasi yan yung dapat na name ng brother niya na kinuha na ni God…

Tapos tapos, sabi niya ninang daw ako. Hahaha… Medyo ayaw ko pa noong umpisa kasi feel ko 'pag nagkaroon na ako ng inaanak, simula na yun ng pagtanda ko. Hahaha… Pero naaliw ako sa pagpili ng name para sa sa baby. Hahaha…XP Na-feel ko yung connection…XP Naisip ko na pagtanda nung baby, ako magiging 2nd mommy niya. :) Err… May matutunan naman kaya sa akin yung bata?! Hahaha…XP

Yung usapan namin ni Ann, ang funny… Ang saya pala balikan yung mga bata moments niyo… Yung mga oras na sobrang arte mo pa, sobrang baduy, laro ka lang nang laro, at ang dami niyong kalokohan…XP Haaay… Noong iniisip namin, parang kailan lang iyon... Ngayon, kailangan i-prioritize na niya yung mga bagay kasi siya mismo magiging parent na… Sabi niya pa sa akin, hindi na rin magtatagal at pati ako magkakaroon na rin ng family…

Nyay…

Hahaha… Joke lang… :) Hayness… Ang bilis lang talaga ng panahon. Mabilis lang pala talaga ang kabataan… Naalala ko lagi sabi ni Daddy sa amin na kahit kanino puwede mangyari yung nangyari kay Ann… Pero sana bago ibigay sa akin ni God iyon, stable na ang aking buhay… Lalo na ang aking pag-iisip. Hahaha…XP

Hayhay… Tumatanda na nga talaga sila…XP Hahaha… Sila lang daw eh noh?XP

Sige, Bloggy! Babush! :)